ağırlıktan kurtulmak...

 
 

2000-2003

    O zamanlar bisiklete binmeyi çok seviyorum, en büyük isteğim bir gün bisikletle İstanbul'dan çıkıp Ege, Akdeniz turu yapmak. İşe her gün bisikletle gidiyorum. İstanbul'un karmaşasında Suadiye'den Kozyatağı'na, Kozyatağı'ndan Kadıköy'e. Derken bir gün çalınıyor emektar bisikletim. Antalya'da sefil öğrencilik yaşamım içinde kıt kanaat geçinirken bir gün vitrinde görerek severek aldığım Bisan marka bisikletim. Antalya' da girilmedik sokak, gidilmedik yeşillik bırakmayana kadar gezdiğim. Yağmur, çamur demeden yorulmadan, yaz kış bindiğim emektar bisikletim çalındı. Her gün 14 km yolu bisikletle giderek okula vardığımda yüzümün aldığı o tebessüm, dönüşte o kadar yorgun olmama rağmen ve havanın karanlık, köpeklerin mahallerini koruma iç güdülerine başlama saatleri olmasına rağmen, kah rüzgarı önüme alarak, kah arkama, kullandığım bisiklet. Sonra istanbul'a taşındığımda benimle beraber geldi ve kendine yeni bir hayat kurmaya karar verdi.

2007-20011

      Tam da o sıralar patronum (Serdar Abi) piyasaya giren ucuz motorsikletlerden almaya karar verir, Kanuni, o kadar kötü o kadar hassastır ki düz yolda giderken eksoz bir anda düşer, sola bakarsın sağa döner enteresan bir alet. Apar topar bir sürücü kursu ayarlanır o güne kadar hiç motosiklet kullanmayan ben direksiyon sınavı öncesinde ki gece kebapçının scooterıyla ara sokakta bir ileri, bir geri giderek ilk motosiklet deneyimimi yaşarım. Sonuç güzel, tek seferde ehliyet elimde. Kanuni marka scooter elimizde paralanana kadar kullandıktan sonra uzun süre motosiklete hasret kalırım.(2001-2003)

      Bir gün sevgili Enis'in Antalya'da ki okulu bitirip istanbul'a dönmeye karar vermesi ve scooterını İzmir'de yaşayan bana göndermesi ile hasret sona erer. Motorsiklet bana geldiğinde ne freni tutar, ne lastikleri yolda durur, ne devir ayarı düzgündür. Ben anlamam bu işlerden tabii hemen Mondial servisi bulunarak tüm bakımları yapıldıktan sonra artık izmir içinde gezilmedik yer bırakmamaya ant içilerek kullanmaya başlarım mondialimi. Mordoğan, Karaburun, Çeşme gibi çevre ilçelere rahat ve ucuz bir seyahat aracıdır kendisi ancak neredeyse düzenli olarak 2 ayda bir beni yolda bırakması ve servise bayıldığım 50 liralar dışında. Derken ben yavaş yavaş çözerim bu uslu durmaz scooterı, canının ne istediğini anlamaya başladığım anda öğrencilik bitmek üzeredir ve artık ayrılık vakti gelmiştir, bir türlü satılamaz. 500, 400, 300 derken saçma sapan bilezik takasları, kamera takasları önerilir ve ben Marmaris'e Serca'a götürmeye karar veririm motoru. sonuç olarak İzmir- Marmaris arası ilk uzun gezimi gerçekleştiririm kendisiyle. Dönüş otobüsle olur tabii...

      İzmir'de ki üniversite hayatımın son 3 ayı bir gazetenin dağıtımına yardımcı olmak için aynı markanın vitesli bir modeli olan MH 125i kullanırım, kendisi hoş duruğu kadar sağlam değil tabii. Vidaları yerinden teker teker çıkarken serviste pek bir pahalıdır. İlk vitesli motosiklet kullanma deneyimim. Sonra okul biter, bana askerlik yolları gözükür. Dönmeme az bir süre kala babam kendine mondial marka bir scooter alarak kendini bu aleme atmış bulunmuş, Mert'de yine mondial royal 100cc ile bu tutkuya girmiş. Sercan'la uzun yıllar ne alınır, nasıl alınır, ybr, cbf, apache tartışmaları sürerken askerliğin bitmesi ve iş bulmamın ertesi gününde kendimi Geçit Motor'da ybr alırken bulurum, en iyi hareket en güzel hareket bu olmuştur...


     Sonunda kendime ait bir motosikletim olmuştu, bu kadar geç ulaşmamın nedeni düzensiz ve disiplinsiz hayatım oldu. Tabii sürekli motorunu değiştirmeye başlayan Mert'e inat ben YBRmi bir buçuk senedir kullanıyorum. Küçükken üç tekerlekli, dolma lastikli bisikletim daha sonrasında, hep bmx istememe rağmen alınan Pinokyo ve en sonuna üniversite yıllarında yemek paralarımdan kısarak aldığım Bisan, patronun Kanunisi, Enis'in mondial'i, gazete dağıtımında ki ilk vitesli tecrübemden, öğrencilik süresinde yaptığım enteresan işlerden biri olan paket servis, sadece iki ay, esnasında kullandığım honda activa ve sonra YBR. Mert sağolsun onun sayesinde Tvs Apache, Sym Wolf ve Crf  250L kullanma fırsatımız da oldu.. Daha sonrasında ne olur bilmem ama sürmeye devam...

   Senelik iznimde Bursa, İzmir, Fethiye, Kaş, Antalya ve Denizli'yi gezdiğim büyük turda ''yol'' metaforuna ulaşarak doyumsuzlaştım. Hep daha fazla, hep daha çok yer dedim durdum kendime. Şimdilik 125cc gücünün ötesinde bir güce sahip benim motorum ama yine de biraz yorucu olabiliyor. Aralıksız en fazla 2 saat sürebildim o da tamamen zevk aldığımdan ne kadar yorulduğumu anlayamadığımdan yoksa bol bol mola vererek fotoğraf çekmeyi ve sigara keyfi yapmaya bayılıyorum.

    Her zaman dediğim gibi kaybolmaktan daha güzel sürmek, tamamen bir meditasyon. Şehir içinde kullanmayı bir türlü sevemedim. Ama ne zaman köprüden geçsem yavaşlayıp manzarayı kaçırmamak için, yıllardır görmeme rağmen, her şeyi riske edebiliyorum. Ne yapayım başka türlü zevki çıkmıyor İstanbul trafiğinin... Motordan toplamda altı kere düştüm, son ikisi bilinçli olarak, motorun tepkisini test etme amaçlı trafiğe kapalı alanda. ilk iki düşüşüm çok tehlikelilerdi daha sonra düşmeyi bile öğrendim.

Bihter'den...